กอดของแม่อุ่นอันใดในหล้าที่ว่าอุ่นไม่ละมุมทดแทนเท่าแขนแม่ที่ตวัดโอบร่างอย่างดูแลยามลูกแพ้ด้วยฤทธิ์พิษสังคมมือแม่นั้นโอบมาจากบ่าซ้ายแนบเรือนกายกลางหลังฝังความขมตบเบาเบาหมายให้ไล่ความตรมดุจสายลมอบอุ่นละมุนละไมน้ำตาลูกรินลงอยู่ตรงหน้าแม้เหนื่อยล้าเจ็บท้อเพียงขอให้รอยกอดนั้นลึกล้ำมาค้ำใจตลอดไปชั่วกาลนานนิรันดร์ลูกวันนี้อยู่อย่างห่างคนกอดคำพร่ำพลอดห่วงใยไกลเกินฝันแขนที่โอบแนบสนิทติดชีวันก็มีอันจากไปในเวลาลูกจะรอวันหนึ่งถึงวันนั้นวันที่ฝันอบอุ่นยังกรุ่นฟ้าวันที่ต้องทดท้อต่อชะตาวันเหว่ว้ามาเตือนเยือนชีวีลูกจะหยิบมือแม่วางกลางศีรษะอย่าปล่อยนะวางไว้ตรงใจนี่ด้วยความรักศรัทธาและปรานีให้ลูกนี้ยืนหยัดในบัดดล...
